Yataktan sendeleyerek çıktım, bulduğum ilk gömleği giydim ve çocuklara öğle yemeği hazırlamaya yardım etmek için mutfağa yürüdüm. İlk gömlek onun gömleğiydi. Ortada sadece bir düğme vardı. Kıçım sarkıyordu ve amım açıktaydı. Yorgun bir anneden çok ahlaksız bir orospuya benziyordum ve bu benim için sorun değildi.
Daha sonra, sabah sarılmam için yaklaştığımda , o tek düğmeye uzandı. Geri dans ettim ve sonunda kazanamayacakmış gibi oynadık. Yüzünü sıcak, yumuşak memelerin arasına gömdüğünde, eli kıvrılarak yukarı çıktı ve gömleği kavradı. Kaçmak istiyormuş gibi yaptım.
Parmaklarını hızlıca şıklatınca gömleğinin yakası açıldı.
“İşte, bu daha iyi. Ve her zaman olması gerektiği gibi.”
Eh, onunla orada tartışamam. Ama birkaç dakika sonra en iyi manzarayı kaçırdı…